این روزها اخباری پرشمار از فعالیت های تازه خوانندگان منتشر شده؛ که اغلب ارزش حکایت از تیتراژخوانی آنها دارد. مازیار فلاحی، فرزاد فرزین، محسن چاوشی و… تنها چن
ترانه پولی کی جای ترانه دلی را گرفت؟
عبارات مهم : ترانه
این روزها اخباری پرشمار از فعالیت های تازه خوانندگان منتشر شده؛ که اغلب ارزش حکایت از تیتراژخوانی آنها دارد. مازیار فلاحی، فرزاد فرزین، محسن چاوشی و… تنها چند تن از خوانندگانی هستند که در دو روز اخیر اخبار اجرای تیتراژ به وسیله آنها منتشر شده. اتفاقی که اگرچه اتفاق جدیدی نیست و سال هاست که خوانندگان به تیتراژهای فیلم و به خصوص سریال ها به عنوان یک راه میانبر جهت رسیدن به شهرت و ثروت می نگرند، ولی یک بار دیگر می تواند یک پرسش قدیمی را که هیچ گاه به پاسخی قطعی نرسیده، به ذهن آورد…
تیتراژخوانی می تواند خواننده را ستاره کند. سیروان خسروی این عنوان را «برگ برنده تلویزیون» عنوان می کند. جهت یک خواننده چه فرصتی از این بهتر که ترانه اش روزی چند بار در عالی ترین ساعات جهت تماشاگران میلیونی پخش شود…
اگر بخواهیم ترانه هایی را که در سال های اخیر بهتر شنیده شده است اند، مرور کنیم، نتیجه به نحو شگفت انگیزی به نفع تیتراژهای سریال های تلویزیونی خواهد بود. اصلا همین توصیه که قطعات هیت اغلب آلبوم های خوانندگان قطعاتی بوده که در سریال های تلویزیونی اجرا شده است بودند، مبین اهمیت تیتراژ هست. ترانه فاصله ها در کارنامه علی لهراسبی؛ میوه ممنوعه جهت احسان خواجه امیری؛ جایگاه ترانه های فیلم سنتوری و سریال شهرزاد در کارنامه محسن چاوشی؛ موقعیتی که کیف انگلیسی و مدار صفر درجه جهت علیرضا قربانی ساختند؛ قطعه وطنم سالار عقیلی و حتی موقعیت و جایگاه کلی خوانندگانی چون رضا یزدانی- که با حکم مسعود کیمیایی آشنا شد-، محسن یگانه، فرزاد فرزین، سیروان خسروی و حتی مجید اخشابی همه نشان از اهمیت تیتراژخوانی در کارنامه خوانندگان دارد…
ترانه پولی کی جای ترانه دلی را گرفت؟
شکی نیست که ترانه های تیتراژ در کارنامه خوانندگان جایگاهی بی بدیل دارد. ولی توصیه ای که در این بین سرک می کشد، موقعیت کلی ترانه ها در جامعه امروز هست. فکر نمی کنم کسی انکار کند که ترانه های امروزی با این که در مقاطعی شنیده می شوند، هیت می شوند، دست به دست می شوند، بحث و جنجال می سازند و… ولی بعد از چندی فراموش می شوند. کالایی که مدت کوتاهی مصرف می شود و بعد کالای دیگر می آید و تمام. ولی این که ترانه ای اجرا نمی شود که مثل قدیم سر زبان ها بیفتد و موج اجتماعی ایجاد کند و بعد از نیم قرن زمزمه شود یا در خلوت دل گرفتگان ملودیش با سوت اجرا شود، بی شک دلایلی دارد…
چند وقت پیش یک شبکه ماهواره ای نظرسنجی گسترده ای ترتیب داد راجع به عالی ترین ترانه های فارسی. پاسخ نهایی نظرسنجی که از یک جامعه آماری حدود یک ونیم میلیون نفری تشکیل شده است بود، واقعیتی دردناک را منعکس می کرد. این که از صد قطعه گزینش شده است ٩٥ قطعه به موسیقی پاپ قبل از انقلاب تخصیص داده شده است داشت، نشان می داد که موسیقی پاپ این روزها به رغم موفقیت لحظه ای، کمترین دوام ندارد…
می گویند مهمترین علت دوام موسیقی قبل از انقلاب تفکر جدی موزیسین های آن دوره بود. کافی ست مرا ببوس گل نراقی، جمعه فرهاد، یار دبستانی فریدون فروغی، گل یخ کوروش یغمایی یا تیتراژهایی مانند فریاد زیر آب، همسفر، بوی گندم، طلاق یا حتی سلطان قلب ها را با ترانه های امروز قیاس کنیم تا این عنوان عیان شود. کارکردهای چندگانه عایدی مهم این جدی نگریستن بود، مثل ترانه جمعه فرهاد که شهیار قنبری آن را جهت اتفاق سیاهکل نوشت، ولی بعدتر راجع به ١٧ شهریور هم کاربرد یافت و حتی امروز هم کارایی اجتماعی دارد…
نیما مسیحا، خواننده ای است که نگاهی جدی به موسیقی دارد. این شاگرد بابک بیات ماندگار نبودن موسیقی امروز را به علت نگاه اقتصادی موزیسین ها می داند: «کارهای سابق به اصطلاح دلی بودند و می دانید که آن چه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند. کار هنری در گذشته جوششی بود، نه کوششی. امروز ولی اکثرا کارها ساخته می شوند تا پولی ردوبدل شود و هنگامی که هم همه چیز مادی شود، جذابیتی وجود نخواهد داشت. قبلا ولی ترانه سرا یا آهنگساز یا حتی خواننده کاری را ارایه می دادند که واقعا از دل ارزش برمی آمد…»
این روزها اخباری پرشمار از فعالیت های تازه خوانندگان منتشر شده؛ که اغلب ارزش حکایت از تیتراژخوانی آنها دارد. مازیار فلاحی، فرزاد فرزین، محسن چاوشی و… تنها چن
رضا مهدوی، کارشناس و منتقد موسیقی در این زمینه می گوید: «با این که در سال های اخیر دانش موسیقی زیاد کردن پیدا کرده، ولی این دانش تکنیکی است تا محتوایی. درواقع موسیقی ای که امروز تولید می شود جهت به رخ کشیدن دانش و عاری از هرگونه ملودی هست. این عنوان باعث می شود این موسیقی ها مردمی نباشد.»
این فهرست می تواند ادامه پیدا کند. می توان شرایط اجتماعی و سیاسی را مثال زد که وقت بهتری جهت ترانه های عمیق تر در اختیار قرار می داد. بستر مناسب خلاقیت که در همکاری های گروهی چون تیم واروژان و شهیار قنبری و یکی دو خواننده می دیدیم. استعداد و توانایی زیاد خوانندگان، فضای مناسب جهت موفقیت موسیقی و هزاران علت دیگر که روی هم کاری کردند موسیقی امروز هنوز و همچنان زیر سایه سنگین آن روزها مانده…
روزنامه شهروند
واژه های کلیدی: ترانه | سریال | موسیقی | کارنامه | خواننده | خوانندگان | اخبار فرهنگی و هنری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
